Priča o porijeklu sladoleda seže sve do drugog vijeka prije nove ere. Mada ne postoje podaci o tome ko je i kada tačno izumio ledenu poslasticu, znamo da je još Aleksandar Veliki uživao u desertu od izmrvljenog leda i snijega s medom i nektarom.
Biblijske reference takođe pokazuju da je kralj Solomon volio ledeno piće tokom berbe. U Rimskom carstvu, Neron Klaudije Cezar često je tražio da mu donesu snijeg, koji je potom stavljao u voće i sokove.
Više od hiljadu godina kasnije, Marko Polo vratio se u Italiju sa Dalekog istoka sa receptom koji je bio nalik na ono što se danas zove šerbet.
Istoričari procjenjuju da je ovaj recept evoluirao u sladoled u 16. vijeku.
Izgleda da su Englezi otkrili sladoled u isto vrijeme, ili možda čak i prije Italijana. Sladoled se pojavljivao redovno na trpezi Čarlsa Drugog tokom 17. vijeka.
Sličnu zamrznutu poslasticu predstavila je u Francuskoj Katarina Mediči 1553. godine, kada je postala supruga Anrija Drugog. Tek 1660. godine sladoled je postao dostupan široj javnosti.
Sicilijanac Prokopio predstavio je recept koji je uključivao mlijeko, pavlaku, puter i jaja. Tako pripremljen specijalitet je prvi put služen u istoimenom kafeu „Prokope“ u Parizu.
Ustanovljen pre 33 godine u Sjedinjenim Američkim Državama, 21. jul obilježava se kao Svjetski dan sladoleda.
ZADNJE VIJESTI IZ Zanimljivosti
