Danas se navršava 21 godina od ubistva Zorana Đinđića, premijera Srbije, na kojeg je izvršen atentat ispred zgrade Vlade u Beogradu.
U atentatu, koji je izvršen 12. marta 2003. godine, Đinđić je zadobio prostrelnu ranu grudnog koša i stomaka, a povredama je podlegao u Urgentnom centru Kliničkog centra Srbije, neposredno nakon ranjavanja.
U Srbiji je potom uvedeno vanredno stanje i proglašena je trodnevna žalost.
Za vrijeme vanrednog stanja u policijskoj akciji “Sablja” uhapšeno je 11.665 osoba, među kojima je bilo partijskih funkcionera, visokih oficira, nosilaca pravosudnih funkcija i estradnih umjetnika.
Glavni osumnjičeni za organizovanje ubistva Đinđića bili su nekadašnji komandant raspuštene Jedinice za specijalne operacije (JSO) Milorad Ulemek Legija te pripadnici “zemunskog klana” Dušan Spasojević Šiptar i Mile Luković Kum.
U akciji “Sablja” uhapšen je neposredni izvršilac ubistva Zvezdan Jovanović, kao i nekoliko članova raspuštene JSO, ali i brojni pripadnici “zemunskog klana”, dok su Spasojević i Luković ubijeni u Meljaku, kod Beograda.
U avgustu 2003. podignuta je optužnica protiv 44 osobe za učešće u organizovanju ubistva, a suđenje je počelo 22. decembra 2003. godine u Okružnom sudu u Beogradu.
Oni su 23. maja 2007. godine proglašeni krivima i osuđeni na ukupno 378 godina zatvora, ali politička pozadina ubistva Đinđića je i dalje pod velom tajni i do danas nije razjašnjena.
U obrazloženju presude Đinđićevim ubicama, između ostalog, navedeno je da je to političko ubistvo, da je upereno protiv države, da su u njemu učestvovali kriminalizovani dio JSO i “banda” Dušana Spasojevića.
Za učešće u ubistvu Đinđića na maksimalne kazne od po 40 godina zatvora osuđeni su Ulemek i Jovanović, koji su bili povezani sa “zemunskim klanom”.
Članovi klana braća Miloš i Aleksandar Simović osuđeni su na po 35 godina robije, a Sretko Kalinić i Branislav Bazarević na po 30 godina.
Do sada su kaznu odslužili Saša Pejaković zvani Pele, bivši pripadnik JSO osuđen za pomaganja ubicama, Željko Tojaga, zvani Žmigi, bivši pripadnik “crvenih beretki”, nakon odsluženih 15 godina zatvora zbog pokušaja ubistva Đinđića kod “Beogradske arene” 21. februara 2003. godine, i Dušan Krsmanović, bivši pripadnik “zemunskog klana”, koji je jedini na suđenju izrazio kajanje.
Zoran Đinđić bio je prvi premijer Srbije poslije pada režima Slobodana Miloševića 5. oktobra 2000. godine i dolaska na vlast Demokratske opozicije Srbije (DOS).
On je četiri mjeseca prije ubistva najbližim saradnicima predstavio dokument i njegovu strategiju za rješenje kosovskog pitanja.
Upravo taj dokument, koji ima pet tačaka i do detalja navodi poteze koje Srbija treba da povuče kako bi vratila pokrajinu, prema mišljenju nekih političara, bio je pravi razlog zbog kojeg je izvršen atentat na njega, prenosi Srna.
Zoran Đinđić rođen je 1. avgusta 1952. u Šamcu. Studirao je na Filozofskom fakultetu u Beogradu i već tada je primijećen među mladim disidentima. Osnovne studije završio je za tri i po godine, a doktorirao je 1979. na Univerzitetu u Konstancu, u Njemačkoj, a tema doktorata bila je “Problemi utemeljenja kritičke teorije društva”.
Đinđić je sa još 12 intelektualaca 1989. godine učestvovao u obnavljanju Demokratske stranke, čime je započeo političku karijeru.
Autor je mnogih naučnih radova iz oblasti filozofije i političke teorije i prevodilac više filozofskih djela, dobitnik mnogih prestižnih nagrada, a aktivno se bavio i političkom publicistikom.
Ostao je upamćen kao energičan političar koji je pokušavao da modernizuje Srbiju, ali i kao naučnik, filozof, pisac i sjajan govornik čije se mudre riječi i danas citiraju.
“Gledajte u budućnost, tamo ćemo se sresti i vi i ja”, “Ako moraš da progutaš žabu, nemoj mnogo da je gledaš – progutaj je odmah. Ako moraš da progutaš nekoliko žaba, najveću progutaj prvu”, samo su neke od njih.
Sahranjen je 15. marta 2003. godine u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.
ZADNJE VIJESTI IZ Region
