Centri civilnih inicijativa danas su na pres-konferenciji u Sarajevu ukazali na izuzetno loše rezultate rada kantonalnih skupština i vlada u prvom kvartalu ove godine.
Taj period obilježili su dosad najmasovniji protesti građana koji su doveli i do pada vlada u nekoliko kantona. U nastavku godine uslijedile su nezapamćene poplave i masovne pojave klizišta.
“Ova dva, na prvi pogled nepovezana događaja, imaju zapravo istog uzročnika – vlast u BiH koja je građane dovela u situaciju socijalnog beznađa i besperspektivnosti, sistemske obespravljenosti i udaljavanja od EU i njenih standarda” – izjavila je glasnogovornica CCI-a Majda Behrem- Stojanov.
Prezentirajući rezultate monitoringa kantonalnih skupština Muris Bulić iz monitoring tima CCI-a je kazao da je u prvom kvartalu većina kantonalnih skupština radila vrlo skromnim intenzitetom i postigla nezadovoljavajuće rezultate.
Poslanici čak pet kantonalnih skupština – Kantona 10, Zapadno-hercegovačkog, Hercegovačko-neretvanskog, Srednjobosanskog i Posavskog kantona u tom periodu nisu održali ni po jedno zasjedanje mjesečno u prosjeku. Kanton 10 održao je samo jedno za tri mjeseca, a ostala četiri, po dva.
“Skupštine pet spomenutih kantona u prvom kvartalu razmotrile su na održanim sjednicama po manje od 15 mjera. S druge strane, skupštine Tuzlanskog i Kantona Sarajevo, s ukupno 110 razmotrenih mjera, ostvarile su gotovo koliko i sve ostale kantonalne skupštine zajedno. S tim da je, Skupština TK-a čak nešto veći broj mjera ostvarila za četiri i po puta manje vremena provedenog na sjednicama” – kazao je Bulić.
Po njegovim riječima, poslanici čak sedam kantonalnih skupština u prvom kvartalu su na sjednicama, mjesečno, u prosjeku, radili, manje od jednog osmosatnog radnog dana. Bulić je naveo da je samo Skupština Kantona Sarajevo 2014. počela s usvojenim programom rada za ovu godinu, dok su skupštine Posavskog i Tuzlanskog kantona (TK) svoje programe rada usvojile krajem januara. Skupština Bosansko-podrinjskog kantona (BPK) Goražde u drugoj polovini februara, skupštine Unsko-sanskog i Zeničko-dobojskog u martu, a čak četiri skupštine nisu usvojile programe rada ni do kraja prvog kvartala 2014.
“Budžet za 2014. na vrijeme, u skladu sa zakonom, usvojila su samo četiri kantona: ZDK, BPK, SBK i TK. Još tri kantona je svoje budžete usvojilo u krajnjem zakonskom roku, prije isteka odluke o privremenom finansiranju, ZHK, KS i USK. Ostala tri kantona, HNK, PK i Kanton 10, budžete su dobili tek u periodu nakon prestanka važenja odluke o privremenom finansiranju, odnosno nakon isteka prvog kvartala” – dodao je Bulić.
Miloš Karišik iz Monitoring tima CCI-a kazao je da je u prvom kvartalu, pod pritiskom masovnih građanskih protesta, došlo do ostavke pet kantonalnih vlada – u TK, ZDK, KS, USK i BPK, te predsjedavajućeg Skupštine i ministra unutrašnjih poslova u HNK-u.
“Nažalost, političke elite to nisu shvatile kao trenutak za osvješćenje i okretanje interesima građana nego su ponovo, pa i tokom samih protesta, pokazale da više vode računa o sebi, svojim ličnim i uskostranačkim interesima, nego o građanima i interesu zajednice. Većina podnesenih ostavki je odbijena ili prešutno ignorisana, a vlade koje su podnijele ostavku i dalje rade” – istakao je Karišik.
Praktično, kako je dodao, samo je u TK-u smjena vlade zaista i izvršena, a nova vlada, iznimnom kooperativnošću Skupštine, izabrana u skladu sa zahtjevima s demonstracija i građanskih plenuma, kao nestranačka, „vlada eksperata“. Karišik je naveo da nijedna kantonalna vlada nije donijela program svog rada za 2014. na vrijeme i u skladu s obavezama i propisima koji regulišu njihov rad. Umjesto da godišnji program rada bude usvojen prije početka godine na koju se odnosi (dakle, u ovom slučaju, do kraja decembra 2013.), čak sedam kantonalnih vlada svoj program rada nije donijelo ni do kraja prvog kvartala. Do 31. marta ove godine doneseni su jedino programi rada KS, BPK i USK. “Ukupno je, za prva tri mjeseca 2014., na svim kantonalnim vladama, utvrđeno tri i po puta više neplaniranih nego planiranih zakona” – naveo je Karišik dodajući da poređenje broja utvrđenih zakona u posljednjih nekoliko godina za većinu vlada daje negativne rezultate.