Prije nego će nastupiti zlatne godine (1976-1980), kada je Bosna bila jugoslovenski i evropski prvak, Studenti su upisali prvi uspješan međunarodni nastup, malo poznat ljubiteljima košarke.
Desilo se to u sezoni 1974-75, kada je Bosna nastupila u Kupu Radivoja Koraća, takmičenju koje je u evropskoj košarci imalo status poput nekadašnjeg Kupa UEFA u fudbalu.
Izlazak na europsku scenu osiguralo je iznenađujuće četvrto mjesto u Prvenstvu Jugoslavije godinu ranije (1973-1974), u drugoj sezoni koju je Bosna igrala u prvoligaškoj konkurenciji. Uoči nastupa u Europi Bosnu je zadesio veliki hendikep: Mladi trener Bogdan Tanjević morao je na odsluženje vojnog roka, a klupska uprava je kao zamjenu dovela Luku Stančića, stručnjaka koji je s mladim reprezentativnim selekcijama Jugoslavije osvojio brojne trofeje.
Evropsku odiseju Bosna je započela 5. novembra 1974. godine u nizozemskom Harleemu. U prvoj utakmici prvog kola kvalifikacija domaći BV Typsoos Lions Zandvoort pobijedio je Studente 81:79 (42:42), uz 18 poena Žarka Varajića, 17 Ante Đogića, po 10 Mirze Delibašića i Svetislava Pešića. Sedam dana kasnije uslijedio je revanš u Skenderiji, utakmica u kojoj su se Holanđani proveli kao bosi po trnju. Bosna je slavila 122:83 (62:41) i prošla u drugo kolo kvalifikacija.
A tamo je protivnik bio PAOK iz Soluna koji je trijumfovao 77:74 (41:37) u prvoj utakmici u Grčkoj. Revanš u Skenderiji bio je mnogo teži ispit nego susret s nizozemskim Typsoosom. Tri poena prednosti iz Soluna Grci su uvećali u prvom poluvremenu u Sarajevu (30:33), međutim u nastavku Bosna pravi preokret i pobjeđuje 83:73, čime je izboren plasman u grupnu fazu takmičenju.
Potom su formirane četiri grupe sa po četiri kluba, a samo su pobjednici išli u polufinale. Protivnici Bosne u grupi D bili su slavna Barcelona, italijanska Stella Azzurra Roma i francuski Olympique d'Antibes. Sistem takmičenja po grupama bio je neobičan: Po mini ligaškom sistemu su rivali međusobno igrali domaću i gostujuću utakmicu, jednu za drugom, a bolji u dvomeču je osvajao kompletan bodovni plijen. Drugim riječima, bez obzira jeste li ubjedljivo dobili oba meča, ili bili bolji za samo poen u ukupnom koš-količniku, u oba slučaja dobivali bi dva boda na tabeli.
Prvu utakmicu u grupi Bosna je igrala 7. januara 1975. u Rimu i upisala ubjedljiv poraz od Stella Azzurre (94:73). Sedam dana kasnije uslijedio je sjajni revanš u Skenderiji: Studenti su nadoknadili zaostatak iz Rima i deklasirali tim koji je s klupe predvodio jedan od najtrofejnijih italijanskih trenera Valerio Bianchini. Bosna – Stella Azzurra Roma 92:69 (46:30) stajalo je na semaforu, dakle, 165:163 u dvomeču za prva dva boda u grupi. U pobjedi je Delibašić učestvovao s 29 poena, a Rođeni Krvavac sa 22 koša.
Protivnik u narednom dvomeču grupe D bio je Olympique d’Antibes koji je na svom terenu 21. januara 1975. pobijedio Bosnu 108:87 (57:40). No, naredne sedmice i Francuzi su bili bez šansi u Sarajevu: Bosna je još jednom, četvrti put u sezoni, nadoknadila zaostatak, pobijedila 92:70 (49:41), odnosno 179:178 u ukupnom rezultatu. Tako je sarajevska ekipa osvojila još dva boda i izjednačila se na vrhu s Barcelonom, koja je također bila bolja od Stella Azzurre i Olympique d'Antibesa.
Pobjednika grupe rješavao je dvomeč Studenata i slavnog katalonskog kluba. Stariji ljubitelji košarke prisjećaju se sjajne atmosfere u Skenderiji 5. februara 1975. Na današnji dan prije 47 godina, pred 7.000 gledalaca, Bosna je ugostila Barcu koju je s klupe predvodio Ranko Žerevica, a glavne zvijezde tima bili su Amerikanci Randy Knowles i Lawrence McCray, Španci Manolo Flores i Miguel López Abril, naturalizirani Španac Norman Carmichael…
U prepunoj Skenderiji Barcelona je bila hendikepirana neigranjem Herminija San Epifanija, poznatog kao “Epi I”, starijeg brata slavnijeg Juana Antonija San Epifanija. Utakmica je bila izjednačena i činilo se da će otići na stranu Katalonaca kada je u 32. minutu zbog pet ličnih grešaka parket napustio Mirza Delibašić. Ali, i bez legendarnog Kinđeta, Studenti su smogli snage da sruše velikog rivala i pobijede 81:73 (34:34). Junaci trijumfa bili su Žarko Varajić, Svetislav Pešić i Zdravko Čečur.
Uslijedio je revanš, meč odluke u Blaugrani 11. februara 1975. godine, susret u kojem je Bosna branila +8 iz Sarajeva. U prvom poluvremenu je mladi tim Bosne odlično parirao Barci. Domaćin je na odmor otišao s dva poena prednosti (46:44), ali je u nastavku Bosna izgubila dah. Barcelona je pobijedila 80:66 (Delibašić 21, Čečur 16, Varajić 14) i ukupnim rezultatom 153:147 izborila plasman u polufinale, kasnije i u finale u kojem će izgubiti od italijanskog Forst Cantua. Bilo je to prvo međunarodno iskustvo ekipe Bogdana Tanjevića koje će biti korisno četiri godine kasnije u pohodu na titulu europskog prvaka.
Bosna – Barcelona 81:73 (34:34)
Sarajevo, 5. februar 1975. Velika dvorana Skenderija. Gledalaca 7.000. Sudije: Arabadjan (Bugarska) i Apostolidis (Grčka). Pet ličnih grešaka: Delibašić (32), Krvavac (36), Carmichael (39).
BOSNA: Krvavac (6), Đogić, Bubalo, Bosiočić, Ostojić, Radovanović, Terzić (1), Varajić (24), Delibašić (16), Čečur (13), Milavić (6), Pešić (15). Trener: Luka Stančić.
BARCELONA: Farelo (2), Segarra (2), Estrada, Knowles (26), Flores (10), López Abril (6), McRay (16), Iradier (3), Thomas, Carmichael (8). Trener: Ranko Žeravica.
ZADNJE VIJESTI IZ Sport
