Peršun potiče iz centralnog dijela Sredozemlja. I danas se sreću divlje forme peršuna u planinskim predjelima Sredozemlja od Španije do Grčke.
Smatra se da se kao gajena pojavila još polovinom 16. vijeka u Holandiji, odakle se proširila prvo u Njemaču, poto,m u Francusku i dalje. Agrotehnika i mjere njege su slične kao kod mrkve.
Prorjeđivanje peršuna
Obavezna mjera njege, posebno ako se sjetva izvodi ručno ili neodgovarajućom sijačicom. Obavlja se u fazi dva para stalnih listova, ali i kasnije, sve do početka formiranja korijena.
Prihranjivanje peršuna
Količine hranljivih materija potrebnih za prosječan prinos, izražene u čistim hranivima, iznose oko 70 kg azota, 30 kg fosfora, 120 kg kalijuma i 80 kg kalcijuma. Ako su unijete maksimalne količine mineralnih đubriva u osnovnom i startnom đubrenju, a zavisno i od stanja usjeva, 150 kg KAN-a po hektaru je dovoljno za prihranu. Prihranjivanje se obavlja jednokratno u fazi 4-6 listova ili istovremeno sa drugim okopavanjem.
Pročitajte: Sve što treba da znate o SJETVI PERŠUNA – Vrijeme, mjesto, đubrenje, njega
Okopavanje peršuna
Najvažnija mjera njege za peršuna koja ima za cilj uništavanje pokorice i suzbijanje korova. Izvodi se ručno kopanjem ili mašinski kultivatorima.
Usjev se okopava nekoliko puta jer je dužina vegetacije kod svih sorti peršuna 120 dana. Prilikom drugog ili trećeg okopavanja usjev prorjediti na rastojanje 3-5 cm unutar redova.
Zahvaljujući anatomskoj i morfološkoj građi lista, peršun je manje osjetljiv na nedostatak vode u odnosu na mrkvu, ali je navodnjavanje neophodna mjera prvenstveno u sušnim godinama, posebno u fazi nicanja, ali i kasnije tokom vegetacije. Navodnjavanje je obavezna mjera poslije košenja peršuna lišćara, osim u kišnim godinama. Navodnjava se u više navrata, u količini do 30 mm/m².
Pročitajte: Savjeti za uspješnu proizvodnju lisnatog peršuna
ZADNJE VIJESTI IZ Zanimljivosti
