Predsjednik Srbije Aleksandar Vučić godinama vodi politiku koja se može opisati kao “sjedenje na dvije stolice”, ali su posljednji potezi administracija SAD-a i Velike Britanije jasna poruka – to više nije opcija.
Vučić se često “ponosi” činjenicom da je Srbija ostala van grupe država koje su uvele sankcije Rusiji nakon što je ova država pokrenula otvorenu agresiju na Ukrajinu u februaru 2022. godine.
Vučić prodaje hrabrost pod politički kukavičluk
Predsjednik Srbije je to pravdao “nezavisnom politikom” ove zemlje, iako je realnije pojašnjenje da jednostavno nema političke hrabrosti uvesti sankcije Rusiji, imajući u vidu podršku koju ova zemlja ima među stanovništvom Srbije.
Drugim riječima, u svojim javnim istupima je Vučić govorio kako je prava hrabrost ne uvesti sankcije Rusiji, a iza svega je stajao strah da se poprilično pro-rusko stanovništvo ne okrene protiv njega.
Pronalazak litijuma i podrška koju je na međunarodnom nivou Vučić dobio prevashodno iz Njemačke dalo je predsjedniku Srbije “malo mira”, ali su britanske i američke sankcije jasna poruka da ova politika, u ovom geopolitičkom kontekstu, nije moguća.
Vučić nema snagu koju imaju drugi pro-ruski lideri
Ovdje je važno istaći da Vučić nema luksuz da bude otvoreno pro-ruski nastrojen, a kojeg imaju premijeri Slovačke i Mađarske, Robert Fico i Viktor Orban.
Ovaj dvojac je poznat po svojim prijateljskim stavovima prema Rusiji i predsjedniku ove zemlje Vladimiru Putinu, ali članstvo njihovih država u Evropskoj uniji im daje određenu sigurnost da ispoljavaju ove stavove.
Evropski lideri će im “progledati kroz prste” zbog činjenice da mogu blokirati brojne interne procese u EU, dok Vučić nema taj luksuz, a kada uzmemo u obzir obim trgovine koju Srbija ima s evropskim blokom, jasno je da Vučić mora, prije ili kasnije, početi “plesati po Briselskim notama.”
To sugerišu i ove sankcije, koje su po prvi put targetirale firme koje se nalaze pod “kišobranom” ruske naftne industrije. Iako su firme poput Gazproma, najvećeg ruskog proizvođača i distributera nafte i prirodnog gasa, već bile pod sankcijama, firme u njihovom vlasništvu su dosada bile izdvojene.
Kada su u Washingtonu, a par sati kasnije i u Londonu, odlučili da krenu u sveobuhvatne sankcije, NIS se tu našao kao firma koju je Gazprom NEFT, podružnica Gazproma, kupio još 2008. godine.
Međutim, sankcije NIS-u ne treba gledati kao da je ova firma “kolateralna šteta” ove odluke gdje je meta bila ruska naftna industrija, već targetiranu poruku Vučiću da Srbija konačno mora izabrati stranu u ovom konfliktu.
“Politička nezavisnost” će uskoro morati biti raskrinkana
Vučić već dvije i pol godine stanovnicima države koju vodi svoj odnos prema Rusiji prodaje kao “političku nezavisnost”, ali će sada morati da reaguje.
Jasno je da će odgovor Beograda na ove sankcije, koje bi mogle dovesti do kolapsa NIS-a, morati biti “razjedinjenje” s Rusijom, a to bi, domino efektom, moglo rezultirati u jakom padu podrške za Vučića među stanovništvom, od kojeg 46 posto smatra Rusiju najvećim saveznikom Srbije.
U jeku studentskih i građanskih protesta koji traže odgovornost kadrova Vučićeve Srpske napredne stranke dolaze sankcije koje bi konačno predsjednika Srbije morale raskrinkati kao političku kukavicu i populistu, a SAD i Velika Britanija mu ovim daju posljednju šansu da se stavi na stranu civilizovanog svijeta koji već najmanje dvije i pol godine odbija saradnju s režimom u Moskvi koji je pokrenuo agresiju na Ukrajinu.
Vučić će, uz podršku režimskih medija i propagandne mašine kojom se okružio, ovo pokušati da spinuje kao “atak na Srbiju”, ali će ostati činjenica da na naplatu dolazi skoro trogodišnja populistička politika “ni na zapad, ni na istok”, koja je u svojoj suštini pro-ruska.
ZADNJE VIJESTI IZ Region
